De twee stereo-singles (24 maart 2014)
Jarenlang zocht ik naar de singles “Gotta get a date / Love me a little”, en “Zeg weet je wat je deed? / Kom nog wat dichter”, in stereo. In mono had ik ze al, maar de achter op een artiestenkaart beschreven stereosingles waren al die jaren niet te vinden. Nergens waren foto’s beschikbaar, en van alle mensen die ik sprak had niemand ze ooit gezien, laat staan in hun bezit.
De geschatte oplage van de (mono-)singletjes lag in die tijd tussen de 200 – 500 exemplaren, dus mijn eigen theorie was dat de stereosingles wellicht in een dusdanig kleine oplage geperst waren dat ze simpelweg zeer zeldzaam waren. Ik had hier echter geen enkel bewijs voor, en andere mensen vroegen zich af of de singles ooit wel uitgegeven waren.
Het raadsel werd onlangs opgehelderd door Max Fijen die ik over die tijd sprak. Max werkte zijn hele leven in de muziekwereld, en was in de beginjaren ’60 van de vorige eeuw werkzaam bij Intrass, dat platen onder het Tivoli-label verkocht (voor meer informatie over Max Fijen, zie het blog “Max Fijen, muziekman in de verkoop” van Harry Knipschild). Wat bleek? Muziek werd in die tijd weliswaar in stereo opgenomen, maar aangezien mono de norm was (zelfs de radio zond alleen in mono uit), werden de singletjes alleen in mono geperst. Bij Intrass keek men echter vooruit, en men had het vermoeden dat stereo op den duur zo belangrijk zou worden dat singles (ook) in stereo uitgegeven zouden worden. Het was deze vooruitziende blik die ertoe bijdroeg dat de hierboven genoemde opnamen reeds voorzien werden van verschillende plaatnummers en prijzen; voor mono de singles beginnend met nr. 4 tegen een prijs van f. 3,60, en voor stereo de singles beginnend met nr. 6 tegen een iets duurdere prijs van f. 4,50. Ook werden de singles als zodanig vermarkt, hoewel slechts de mono-singles uitgegeven werden. Voor de stereo-singles wachtte men op het moment dat er voldoende vraag zou komen, waarna de singles dan zeer snel geperst konden worden.
Helaas brak het stereo-tijdperk iets later aan dan verwacht en bleef de vraag uit; de singles zijn derhalve dus nooit in stereo geperst.
* * *
Waar was jij toen Kennedy werd vermoord? (22 november 2013)
Op 22 november 1963, vandaag precies 50 jaar geleden, werd President John F. Kennedy rond half 1 ’s middags in Dallas neergeschoten. De mensen die het meemaakten weten nog precies wat zij die dag aan het doen waren. Zo ook the Spotlights.
Om 13:00u werd het nieuws in Amerika wereldkundig gemaakt. In Nederland was het op dat moment 20:00u. Het was vrijdagavond, het weekend was begonnen, en dat betekende een avond uit voor vele Nederlanders. The Spotlights hadden die dag een dubbele schnabbel in Amsterdam: eerst in Marcanti, daarna in Krasnapolsky, om vervolgens weer terug te gaan naar Marcanti voor ‘de finale’, het moment waarop alle artiesten aan het einde van de voorstelling samen terugkwamen op het podium.
Na het optreden in Marcanti verplaatsten The Spotlights zich naar Krasnapolsky voor hun tweede optreden van de avond. Op het moment dat ze in Krasnapolsky waren bereikte het nieuws over Kennedy Nederland, maar de drie dames vernamen daar niets van. Er waren wel geruchten, maar dat was het. Het is niet meer te achterhalen wat er precies is gebeurd, maar wellicht dat de directie wilde wachten op bevestiging alvorens het nieuws te brengen. Het is ook mogelijk dat men de voorstelling niet voortijdig wilde verstoren.
Hoe dan ook, The Spotlights vertrokken na hun optreden alweer weer richting Marcanti, waar ze echter alles stil en verlaten aantroffen. Omdat het nog niet te laat was begrepen ze in eerste instantie niet wat er aan de hand was, maar er begon iets te dagen na een briefje in de kleedkamer: “Lieve dames, Jullie costuums hebben wij beneden gehangen, alles is hier afgelast, nog gewacht tot 5 voor ½ 12. Groetend, Henk van het toneel. Dag”.
Niet veel later hoorden ook zij wat er gebeurd was.
* * *
De nooit uitgebrachte langspeelplaat (14 november 2010)
Ooit namen The Spotlights een aantal 'evergreens' op, voor wat hun eerste langspeelplaat zou worden. De opnamen vonden plaats in het BAVO-huis in Amsterdam -waar ook de Tivoli singles werden opgenomen- en de produktie was in handen van opnametechnicus Luc Ludolph. Toen alle opnamen achter de rug waren bleek dat Luc niet betaald zou worden voor zijn werk. Hij besloot daarop de bandopnamen pas vrij te geven als hij zijn gage had ontvangen.
Wanneer de opnamen precies plaatsvonden is (nog) niet duidelijk, maar het is aannemelijk dat deze gemaakt werden in 1962, na de grote reeks singles die bij Tivoli verscheen, en kort voor het faillissement van de platenmaatschappij. Dat zou verklaren waarom de betaling niet gedaan werd. Het roept echter wel de vraag op waarom Artone –dat Tivoli overnam en in de twee jaar erna zowel oude als nieuwe singles van The Spotlights op de markt zou brengen- niets in deze opnamen zag; ze moeten van het bestaan op de hoogte zijn geweest, aangezien Luc Ludolf in die tijd ook vrijwel alle opnamen voor Artone deed. Hoe het ook zij, de betaling kwam nooit, de opnamen werden nooit vrijgegeven, en de LP zou nooit uitkomen.
Een flink aantal jaren geleden heb ik via iemand die Luc kende nog een keer laten informeren of hij de banden heel misschien nog ergens in een doos op zolder had liggen, maar helaas was dat niet het geval; zo lang kon hij ze niet bewaren, had hij gezegd. Helaas. Het enige dat rest is het verhaal, en de titels van een aantal nummers die de Spotlights zich nog herinnerden:
- Is it true what they say about Dixie
- Chattanooga Choo Choo
- Ti Pi Tin
- Paper Doll
- I' ve got a Pocketful of Dreams.
- Pistol Packin' Mama
- It' s a Sin to tell a Lie
- Aurora
- Roll out the Barrel
- On the Atchinson, Topeka and the Santa Fé
- Seventy Six Trombones
* * *
Buitenlandse optredens (30 oktober 2010)
The Spotlights traden voornamelijk op in Nederland, afgewisseld met een aantal optredens in Belgie, Duitsland en Frankrijk. Een enkele keer verschenen ze voor de Belgische televisie. Toch had het meer kunnen zijn, want rond 1963 kreeg het trio ook aanbiedingen om elders op te treden. Een tour in Israel was mogelijk, maar de meest in het oog springende aanbieding was om anderhalf jaar langs de High Schools van Noord Amerika te trekken! In een column in het Amerikaanse Billboard Magazine van 8 juni 1963 over de gebeurtenissen in de Nederlandse muziek schreef Skip Voogd "... The same label [Funckler] has issued hot Tivoli single by The Spotlights". Men zal The Spotlights niet door deze ene regel op het spoor zijn gekomen, maar hoe dan wel is niet bekend. En de tournee? In een kranteartikel uit juni 1964 (krant onbekend) gaven The Spotlights terugblikkend aan het een bijzonder verleidelijke en eervolle aanbieding te hebben gevonden, maar omdat twee van hen getrouwd waren en niet zo'n lange tijd van huis weg wilden zijn werd de aanbieding afgeslagen.
